Ik ben Louis Klinkenberg geboren 9 februari 1945 in Zuid-Limburg. In 1968 geprofest en in 1973 priester gewijd door mgr. Zwartkruis, bisschop van Haarlem. Ik hoor onder de noemer van ‘late roepingen’ wat wil zeggen dat ik op latere leeftijd pas men mijn studie ben begonnen. Dit was in een tijd van vele uittredingen en veranderingen, zowel binnen de orde als in kerkelijk Nederland. In de Orde bijvoorbeeld de studieopleiding, binnen de kerk de ommezwaai van het Latijn naar het Nederlands. Ik ben inmiddels 50 jaar geprofest en 45 jaar priester.
Tot mijn 65ste levensjaar was ik werkzaam als pastor in de dominicaanse parochies van Amsterdam en Schiedam, de laatste 15 jaar was ik pastor/ levensbegeleider in het Viecuri Ziekenhuis in Venlo en Venraij. Een periode die ik niet had willen missen, al waren er ook donkere dagen.
Wat hield mij op de been als parochiepastor en pastor in het ziekenhuis? Geen letter of regel, maar wel de ander de mens, de medemens met al zijn lief en leed, geloof en onzekerheid. Ik mocht er zijn, voor parochianen jong en oud, voor mensen met een beperking op pelgrimstocht door het Heilig Land. En ik was er: bij de Acht Mei Beweging op het Malieveld, bij de grote vredesdemonstraties, samen met mijn broeders en zusters van andere kerken en geloofsgemeenschappen: één voor allen, allen voor één!
Nu ben ik socius van de provinciaal en verblijf drie dagen in de week in Berg en Dal. Verder woon ik Venlo, waar ik met regelmaat vieringen doe op zondag of door de week, bij zusters of in een zorginstelling, persoonlijk pastorale contacten onderhoud. Ook ben ik aanwezig bij de opening van de carnaval, dat is mij met de paplepel ingegeven, net als een sterk vertrouwen op God. Mensen ontmoet ik graag! Dat houdt nooit op, ook niet na mijn pensioen.